Κεραμίδας Σταύρος

Οι ιστορίες με συναρπάζουν από παιδί. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, 2 ερωτήσεις επαναλάμβανα διαρκώς: «Τί έγινε τότε...;» και «Γιατί...;». Η κλίση μου προς την ιστορία και τη γνώση της με οδήγησε στο να τη σπουδάσω. Όταν έμαθα για το Istorima, θέλησα να έρθω σε επαφή με τους συντελεστές και να δηλώσω την πρόθεσή μου για συνεργασία. Γνώρισα 2 ευγενέστατους ανθρώπους και, μετά από μια αναλυτική συνέντευξη, μου ανακοίνωσαν ότι θα συνεργαστούμε. Από τις συνεντεύξεις - αφηγήσεις έμαθα πράγματα που με εντυπωσίασαν τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Ακόμη και οι συνεντεύξεις με δικούς μου ανθρώπους (του οικείου ή ευρύτερου περιβάλλοντός μου) έκρυβαν εκπλήξεις. Συνάντησα πολλούς ανθρώπους που θέλησαν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους ή να διασώσουν - διαδώσουν τις ιστορίες δικών τους ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων υπήρξαν πολλές δύσκολες στιγμές καθώς η συγκίνηση, η νοσταλγία, ακόμη, κι ο θυμός ή η αγανάκτηση κυριάρχησαν. Δεν έλειψαν όμως οι στιγμές γέλιου και χαράς. Θεωρώ πολύ σημαντικό οι άνθρωποι να μιλούν για τα βιώματά τους, να μοιράζονται τις εμπειρίες τους, να προσπαθούν να μην ξεχνούν. Το Istorima αποτελεί μια καλή ευκαιρία για να μη χαθούν ιστορίες και μαρτυρίες καθημερινών ανθρώπων. Αισθάνομαι τυχερός που ασχολούμαι μ' αυτό το εγχείρημα και μπόρεσα να μάθω πράγματα που, ίσως, δεν θα τα μάθαινα ποτέ.