Καραμπού Ειρήνη

Πάντα μεταξύ Ιστορίας και Μνήμης… από μικρή με γοήτευε ν’ ακούω ιστορίες της μνήμης. Μ’ αυτές μεγάλωσα, άλλωστε, με τις ιστορίες της Ιταλίδας γιαγιάς και του ναυτικού μπαμπά που, όμως, δεν πρόλαβα να καταγράψω. Και κάπως έτσι, το Istorima μου έδωσε την ευκαιρία να ψάξω, ν’ ανακαλύψω, να μάθω, να αισθανθώ την Ιστορία μέσα από τις ιστορίες… Να αισθανθώ την Ιστορία μέσα από την αφήγηση μιας ανάμνησης, ενός βιώματος, μιας στιγμής από τη μνήμη του ανθρώπου που μοιράστηκε τη δική του ιστορία… Να συν- αισθανθώ αυτήν τη στιγμή μέσα από ένα “σπάσιμο” συγκίνησης, από μια παύση και μια επιτάχυνση στον λόγο, από την επανάληψη μιας φράσης τόσο συνηθισμένης, αλλά και τόσο περιεκτικής, από ένα βλέμμα κι ένα χαμόγελο, μια χειρονομία ανεπαίσθητη, αλλά δηλωτική που συμπλήρωνε τις λέξεις. Και κάπως έτσι, οι λέξεις, οι στιγμές, οι ιστορίες έγιναν Istorima. Και κάπως έτσι, το βίωμα κι η ανάμνηση έγιναν φωνή και καταγράφηκαν με σκοπό όχι μόνο ν’ ακουστούν, αλλά να ιδωθούν με τα μάτια κλειστά και την καρδιά ανοιχτή. Μεγάλη πρό(σ)κληση. Ευχαριστώ τους Αφηγητές που αποδέχτηκαν την πρό(σ)κληση να μ’ εμπιστευτούν, να μοιραστούν το δικό τους, μοναδικό Istorima, να συνθέσουν με τη φωνή τους το δικό τους, μοναδικό τεκμήριο Μνήμης στον χώρο και στον χρόνο. Έξι μήνες μετά, μπορώ να πω με σιγουριά πώς η πρό(σ)κληση απευθύνεται σ’ όλους μας. Είμαστε όλοι συμμέτοχοι, Αφηγητές, Ερευνητές, Ακροατές.