Παντελάκη Αγλαΐα

Υπάρχουν άνθρωποι που καταγράφουν τις ιστορίες τους, υπάρχουν άλλοι που τις αφηγούνται στους γύρω τους με την ελπίδα πως με αυτόν τον τρόπο δεν θα ξεχαστούν, και υπάρχουν και αυτοί που δεν έχουν ερωτηθεί ποτέ για τις δικές τους. Αυτοί οι τελευταίοι μοιάζουν με τα βιβλία μιας πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης, τα οποία δεν έχει δανειστεί ποτέ κανείς, αλλά μπορούν να προσδώσουν στην έρευνα αυτού που θα τολμήσει να τα βγάλει από το ράφι, φεύγοντας από την πεπατημένη, μία καινοτόμο ματιά που κανείς δεν θα περίμενε ότι θα προέκυπτε από τις σελίδες τους. Συνεπώς, πέρα από τη γνωριμία και την ουσιαστική επαφή με υπέροχους ανθρώπους που μοιράστηκαν την ιστορία τους μαζί μου, αυτό που τελέστηκε κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού ήταν η μεταφορά της χαράς της ερευνητικής ανακάλυψης από το ακαδημαϊκό πεδίο στο ανθρώπινο, με στόχο αυτό το διαφορετικού είδους αποθησαύρισμα και τα ευχάριστα συναισθήματα που αυτό συνεπάγεται. Χάρη στο Istorima έμαθα ότι υπάρχουν τουλάχιστον τόσες ιστορίες όσοι και οι άνθρωποι. Και όταν τις μοιραζόμαστε ο ένας με τον άλλον, προκύπτει μαγεία.