Στρατάκης Θανάσης

Το ταξίδι στο Ιστόρημα: Ενώ είναι βέβαιο πως στην εποχή που μας ξημερώνει -μια 25ετία πλέον μέσα στον 21ο αιώνα- οι άνθρωποι αισθανόμαστε όλο και πιο ανέστιοι, χαμένοι μέσα στις τόσες πληροφορίες, και αποπροσανατολισμένοι από τα γεγονότα -υλικών ελλείψεων και ίσων ευκαιριών, κλιματικών προκλήσεων, αναίτιων πολεμικών συγκρούσεων- που μας εκτοπίζουν και παράγουν σήμερα, όπως παρήγαγαν, την αίσθηση της γενικευμένης κρίσης, δεν παύουμε όμως ποτέ να είμαστε οι ιστορίες μας. Οι ιστορίες οι δικές μας, που είναι φυσικά πάντα και οι ιστορίες των άλλων, των τόπων μας και του χρόνου που μάλλον τυχαία γεννηθήκαμε και «αναγκαζόμαστε» να κουβαλάμε. Αυτών που μας ριζώνουν και μας δένουν με ένα πάθος για τα πράγματα και τη ζωή. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που μου τις μοιράστηκαν -με άλλαξαν όσο και αν μπορεί να μην το καταλαβαίνουν- αλλά και ένα ταπεινό συγγνώμη σε εκείνες, τις υπόλοιπες ιστορίες, που θα μπορούσαν βέβαια να βρίσκονται εδώ. Ιστορίες, ορατές ή αόρατες, που διδάσκουν τελικά αυτό: Κάθε ιστορία είναι πολύτιμη. Θα υπάρχει για πάντα μέσα μας και θα μας δένει με τις ιστορίες των υπόλοιπων ανθρώπων, με τις προκλήσεις, προσωπικές ή συλλογικές, μεγάλες ή ασήμαντες ( ; ), της εποχής.