Ο πατέρας μου έκανε coming out

Στα δεκαεπτά μου, έμαθα ότι ο πατέρας μου είναι ομοφυλόφιλος. Μου το είπε εκείνος. Δε μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό έως τότε. Είχα στιγμές με τους γονείς μου πολύ ευτυχισμένες και κάναμε πάρα πολλά πράγματα μαζί, ταξίδια στο εξωτερικό κλπ. Οπότε όταν μια μέρα ο πατέρας μου μου είπε πως είναι ομοφυλόφιλος, ήταν ένα σοκ.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην επαρχία, σ’ ένα αποκομμένο νησί. Είχαν μετακομίσει εκεί οι γονείς μου, γιατί τους άρεσε το μέρος. Πρέπει να πω πως οι γονείς μου το ζούσαν στα άκρα, από πολύ παλιά. Η μάνα μου είναι είκοσι χρόνια μεγαλύτερη από τον πατέρα μου, ο πατέρας μου με έκανε όταν εκείνος ήταν δεκαεννιά χρονών. Με είχε στο καροτσάκι και τον πέρναγαν για αδερφό μου, γιατί ήταν πολύ νέος. Αλλά τους γονείς μου δεν τους ένοιαζε το τι θα πει ο κόσμος, τα κουτσομπολιά. Ερωτεύτηκαν, έκαναν ένα παιδί μαζί και το ζήσανε. Δεν αμφισβητώ την αγάπη του πατέρα μου και τον έρωτα που ζήσανε. Δεν τον αμφισβητώ, παρόλο που αποδείχτηκε ότι είχε άλλες προτιμήσεις. Ήταν κάτι που του βγήκε στην πορεία; Το ‘ξερε; Δεν μπορώ να το γνωρίζω αυτό, αλλά σίγουρα αγάπησε και τη μάνα μου και κάνανε ένα παιδί μαζί.

“Όταν έγινε η αποκάλυψη σε εμένα από τον πατέρα μου, δεν έδειξα το σοκ μου.”

H αντίδραση μου ήταν: «Α! ΟΚ. Ωραία. Κάτι άλλο;» Ήταν λίγο τέτοια φάση. Δεν έδειξα το σοκ μου. Αλλά τότε, γκρεμίστηκαν μέσα μου οι στιγμές ανάμεσα στο ζευγάρι. Ανάμεσα στον πατέρα και τη μάνα. Σκεφτόμουν: «Άρα ήταν μία ψεύτικη σχέση; Ήταν ψέμα τα φιλιά τους; Γιατί μένανε μαζί;» Έτσι σκεφτόμουν τότε. Δεν είχα θέμα τόσο με την ομοφυλοφιλία, γιατί είχα και φίλους γκέι κι ήμουν ανοιχτόμυαλη. Όμως είναι άλλο το να συνειδητοποιείς ότι ο πατέρας σου δεν είναι αυτό που νόμιζες, που έβλεπες τόσα χρόνια. Είναι ο πατέρας σου και τον έχεις συνδυάσει με τη μαμά σου.

Θεώρησα πολύ άσχημο και το timing. Δεν μπορείς να περιμένεις λίγο και να μην το πεις σε ένα παιδί της Γ’ Λυκείου, που θα δώσει Πανελλήνιες; Πρέπει να σκάσει αυτή τη βόμβα τώρα; Του το έχω πει πως με είχε ενοχλήσει το timing, αλλά ο πατέρας μου είναι ένας άνθρωπος που δεν κρατιέται, άμα πάρει τις αποφάσεις του. 

Η μάνα μου λέει πως δεν το ήξερε πως είναι ομοφυλόφιλος, ο πατέρας μου ισχυρίζεται πως εκείνη το ήξερε. Εγώ είμαι κάπου στη μέση: θεωρώ πως κάτι θα έβλεπε ως γυναίκα, αλλά δεν ήθελε να το πιστέψει.

Ο χωρισμός τους δεν ήταν ήπιος, ήταν σε φάση: «Δεν παίρνεις τίποτα απ’ το σπίτι. Φεύγεις!» Έζησα τη θλίψη, τον χωρισμό, το να είμαι στη μέση, τα πήγαινε-έλα και ταυτόχρονα, μία δεύτερη, πιο βαθιά θλίψη από τη μεριά της μάνας μου, γιατί την απέρριψε ως γυναίκα. Με τη μάνα μου, βέβαια, δε συζητάμε ποτέ αυτό το θέμα πια. Είναι στενάχωρο. Κι εγώ δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα στην περίπτωση της.

Αλλά για τον πατέρα μου ο χωρισμός εξελίχθηκε σε σοβαρότερο πρόβλημα, πρόβλημα διαβίωσης. Είχαν οικογένεια, είχαν κοινούς φίλους, γνωστούς κλπ. Ζούσαμε σε μία κλειστή κοινωνία κι είναι πολύ δύσκολο να αφήσεις την οικογένεια σου και ν’ ακολουθήσεις έναν δικό σου δρόμο. Του γύρισε κόσμος την πλάτη. Τον δείχνανε με το δάχτυλο κι ότι: «Παράτησε, άφησε τη γυναίκα του!» «Πω πω, γιατί είναι γκέι;» και «Έλεγε ψέματα στην οικογένειά του κι έχουνε και παιδί!» Όλα αυτά…

Δεν έφυγε κατευθείαν από το νησί. Έκατσε εκεί, για να έχει επαφή με μένα. Θα μπορούσε να έρθει κατευθείαν στην Αθήνα και να το αφήσει τελείως πίσω του, αλλά ήθελε να με βλέπει. Γιατί εγώ θα έμενα με τη μάνα μου, ούτε λόγος για αυτό. Ο πατέρας μου δεν είχε ούτε πού να μείνει όταν χωρίσανε. Έμενε σε σκηνές. Δεν κάνω πλάκα... σκηνές κάμπινγκ, σε κάτι χωράφια. Έκανε τρεις-τέσσερις δουλειές, μέχρι να τα βάλει κάτω και να δει τι θα κάνει με τη ζωή του. Είναι πολύ δύσκολος δρόμος, θέλει δύναμη να το κάνεις. Αυτά τα έμαθα αργότερα και με σόκαραν, δεν το ήξερα τότε.

Το πρώτο φιλί που είδα να δίνει ο πατέρας μου με άντρα ήταν ένα-δυο χρόνια αφότου χώρισαν οι γονείς μου. Έχουν χωρίσει, έχω μάθει πως είναι ομοφυλόφιλος και πήγαμε ένα ταξίδι σε νησί με τον πατέρα μου. Εκεί, υπήρχε κι ένας άλλος άνθρωπος. Ήμουν τελείως απροετοίμαστη. Έως τότε δεν είχα ξαναδεί τον πατέρα μου με άλλον άντρα. Καθόμαστε στο σπίτι ένα βράδυ και βλέπουμε τηλεόραση, όλοι μαζί. Σε κάποια στιγμή πήγαν στην κουζίνα και μετά από λίγο, πήγα κι εγώ στην κουζίνα για να πιώ νερό. Και τους βλέπω να φιλιούνται. Κι εκείνη τη στιγμή, ενώ ήξερα πως είναι ομοφυλόφιλος, σοκαρίστηκα. Πάγωσα, έκανα πως δεν το είδα. Έτρεξα στο σαλόνι να μη με δουν ότι τους είδα, να μη νιώσουν άβολα κι αυτοί ότι τους είδα. Δεν έβλεπα τηλεόραση, έκανα πως έβλεπα, από το σοκ. Ήμουν δεκαοχτώ-δεκαεννιά. 

Σήμερα είμαι είκοσι εφτά χρονών και πια, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Πλέον δε σκέφτομαι καν το θέμα της ομοφυλοφιλίας, έχει γίνει κάτι πολύ οικείο για μένα. Επειδή δεν είναι και πολύ μεγάλη η διαφορά ηλικίας, έχει σβηστεί κι η σχέση πατέρα-κόρης, είμαστε πιο πολύ φίλοι. Ο πρώτος άνθρωπος που θα πάρω άμα μου συμβεί κάτι, θα είναι ο πατέρας μου.

Με αυτόν τον άντρα που τους είχα δει τότε, είναι μαζί ακόμα και σήμερα, μένουν μαζί. Κι αυτός ο άντρας, είναι ο δεύτερος μπαμπάς μου. Βγαίνω μαζί τους, κάνουμε πράγματα μαζί κι έχω στήριξη κι από τους δυο. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα πάθει κάτι ο πατέρας μου ή ο φίλος του. Και δεν μπορώ να φανταστώ τον πατέρα μου με άλλον. Έχω φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο. Άμα μου πει πως έχουν μαλώσει, γίνομαι έξαλλη. Γιατί βλέπω πόσο ευτυχισμένος είναι ο πατέρας μου τώρα. Κι είναι μεγάλη η διαφορά, από όταν ήταν μαζί με τη μάνα μου.

Δεν έχει σημασία καθόλου άμα είσαι παντρεμένος, άμα έχεις τα χι-ψι θέματα. Δεν πρέπει να νιώθεις ότι συμβιβάζεσαι με μία κατάσταση και πρέπει να βρεις τη δύναμη να είσαι αυτό που θες να είσαι, ανεξαρτήτως το τι λέει ο καθένας, το τι σε κάνει η κοινωνία να θεωρείς «φυσιολογικό». Και να το κυνηγήσεις και να το παλέψεις και παρόλες τις δυσκολίες που θα περάσεις, θα είσαι καλά με τον εαυτό σου. Θα βρεις την ελευθερία σου. Τώρα τελευταία έχω αλλάξει κάποιες δουλειές κι έλεγα ότι: «Άμα πας εκεί, ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Θα πεθάνεις; Όχι! Μπορεί να μη βγει και να σηκωθείς να φύγεις. ΟΚ! Μπορώ να το κάνω». Κι αυτό, το έχω μάθει απ’ τον πατέρα μου.